Laatste 2 weekjes

Bom diaaaaaaa,

Het is weer eens tijd voor een reisverslag. Nog maar 2 weken en dan zijn we alweer thuis.

We zijn de afgelopen 3 weken erg druk geweest. We moeten hier ons afstudeeronderzoek zo ver mogelijk af hebben, anders kunnen we in Nederland weer opnieuw beginnen aangezien we dan niets meer op deze stageschool kunnen doen. ’s Avonds zaten we dan ook vaak nog achter onze laptop om voor ons verslag bezig te gaan.

Deze week besloten we ook dat we met de hiphoplessen gingen stoppen en wilden gaan beginnen met fitnissen. Wij dachten: “Oke, lekker even een uurtje sporten op die apparaten.” Dit was alleen niet helemaal het geval. De man van de sportschool kwam naar ons toe om even te kletsen. Ik vroeg welke apparaten we het beste konden gaan gebruiken. Hij vertelde ons dat hij een ander idee voor ons had. Wij dachten oke, leuk! Vol goede moed liepen we achter hem aan. Dit hadden we geweten, phoeeee we werden even hard aan het werk gezet. De volgende dag zaten we te kreunen en te steunen van de spierpijn. We besloten maar trouw elke week 2 avonden naar de sportschool te gaan, zodat de spierpijn vanzelf wat minder zou worden haha! Elke keer wanneer we er weer zijn, worden we weer keihard aan het werk gezet.

Twee weken geleden was het erg mooi weer hier. Na al ons harde werk voor school besloten we dat we wel een lekker weekend verdiend hadden. Zaterdags zijn we naar het waterpark Slide and Splash geweest. Het was een beetje bewolkt die dag, maar wel lekker warm. Aangezien er nog niet veel toeristen zijn, was het ontzettend rustig hier. Dit betekende nergens een rij voor een glijbaan en overal zo doorlopen. Ideaaaal! Maar doordat er nergens een rij was, konden we extra vaak van de glijbanen waardoor we ook extra vaak de trappen op moesten lopen. Nou dit heb ik de volgende 2 dagen gemerkt. Wat een spierpijn in m’n benen en kont haha. Het was een geslaagde dag! Die zaterdagavond was ook onze laatste avond dat Tamara en ik met z’n 2en alleen uit waren. Vanaf afgelopen woensdag is er namelijk elke dag bezoek. Zondag lekker uitgeslapen en onze dag op het strand doorgebracht.

Afgelopen week zijn we gewoon weer naar school geweest. Ik heb ondertussen afscheid moeten nemen van 2 leerlingen uit mijn klas. Hun ouders hebben allebei een boot, waarmee ze van land naar land varen. Nu heb ik dus nog maar 3 kindjes in mijn klas.

Woensdagavond kwamen Selina en Manon aan. De taxichauffeur kon ons huis niet vinden, waardoor wij aan de hoofdstraat moesten gaan staan om ze op te wachten. Aangezien wij al een tijdje stonden te wachten, dachten we: “Laten we wat verderop gaan staan, dan zien we ze aankomen”. Geen goed plan achteraf. De taxichauffeur zette de meiden daar af en reed weer weg. Ze moesten nog 10 minuten met de koffer lopen haha. Voor het vakantie gevoel wilden ze graag ’s avonds uiteten. Dus zijn we ’s avonds lekker uit eten geweest in de plaatselijke pizzaria. Erg gezellig!!
De volgende ochtend werd ik ziek wakker. Ik was de hele week al niet lekker, geen eetlust, dikke klieren, keelpijn etc. Zul je natuurlijk net zien. Vriendinnetjes op bezoek en ik ben ziek.

Donderdagochtend ben ik wel naar school gegaan. Rond 12 uur ben ik naar huis gegaan. Ik kreeg heel lief een kopje kippensoep mee en een recept voor mijn keel die ik bij de apotheek op moest halen. Ik heb die middag nog wel een scooter met de meiden gehuurd. Manon bleef thuis, aangezien je maar met 2 personen op 1 scooter kunt. Dit was nog een heel gedoe, omdat ze hier natuurlijk een lunchpauze van 3 uur en het Portugese kwartiertje kennen wat je wel het Portugese uur kunt noemen.. Wij wachten en wachten, maar uiteindelijk hadden we een scooter. Thuis aangekomen had Manon een pakketje in ontvangst genomen van de postbode. Ze smste me al dat ik een pakketje had. Ik was natuurlijk erg nieuwsgierig, vooral van wie dat pakketje kon zijn. Eenmaal thuis bleek dat mijn lieve vriendinnetjes me een pakketje op hadden gestuurd. Allemaal lekkere dingen en een heel lief kaartje. Dankjewel Ellen, Jolijn, Leonie en Elleke!! :)

Ook Selina en Manon moesten ons culinaire hoogstandje geproefd hebben, namelijk onze pastasalade met kip. Het viel weer in de smaak. Manon heeft het zelfs thuis al gemaakt, goed werk Manon!

Die nacht heb ik mijn hele bed onder gezweet. Ik had dus ook nog eens koorts. Wat voelde ik met rot zeg. Ik vond het zo zielig voor Manon en Selina dat ik net uitgerekend nu ziek was. Ik heb Marieke gebeld en gevraagd of ze met me mee kon naar de dokter of dat ze voor mij een afspraak kon maken. Ik kreeg namelijk geen hap meer door mijn keel. Ze was erg druk op school, maar toch stond ze een kwartiertje voor de deur om me mee te nemen naar de dokter, omdat het regende. Erg lief van haar! Na een doktersbezoek van 5 minuten en 50 euro lichter, bleek dat ik een amandelontsteking had. 3 dagen antibiotica en het zou over moeten zijn. Balennn!! Geen wijntjes dit weekend voor mij. Gelukkig hielpen de tabletten goed en was ik vrijdagmiddag al wat beter te pas. Ik heb Selina en Manon meegenomen naar Aqua om te gaan shoppen. Ze hebben zich goed vermaakt en kwamen met veel tassen en weinig geld weer thuis haha.

Vrijdagavond zijn we uit eten geweest in een Italiaans restaurant in Carvoeiro. Ik wist dat dit erg lekker was, want hier waren we ook met Jamal al geweest. Ik mocht geen wijntjes, maar Selina en Manon wel. Toen het glas van Selina leeg was, wilde ze haar glas neerzetten. Dit ging alleen iets te hard en het glas brak. Hahah hier moesten we ten eerste al heel hard om lachen. Selina vertelde ons dat ze het glas helemaal niet hard neerzette. Dit geloofden Manon en ik niet. Manon zei: “Oke ik ga het uitproberen”. Zo gezegd, zo gedaan. Manon probeerde het glas zachtjes op tafel te zetten, wat ook weer iets te hard ging. Jawel, weer een glas kapot. Wij konden niet meer van het lachen. Gelukkig vonden de obers het ook wel grappig.

Zaterdag heb ik ze het Marinastrand laten zien. Dit is een strand waar je boven op de rotsen kunt lopen en mooie uitzichten hebt. Dit vonden ze erg mooi, de foto’s zijn dan ook wederom weer gemaakt hier. Het zonnetje scheen, maar de wind was nog wel erg koud. Daarna besloten we om lekker op een strand te gaan chillen. We hebben het een halfuur volgehouden met bikini, daarna kwamen de wolken en gingen de kleren weer aan. Het was een heerlijk dagje.

Die avond weer op naar Praia da Rocha. Het was weer een gezellige avond, waarbij de taxichauffeur het wederom erg leuk vond om ons naar huis te brengen. Allemaal een broodje hotdog in de taxi en gaan! Toen we thuis waren, ging Manon regelrecht in 1 tour naar bed en Tamara mocht haar traditie niet verbreken en moest eieren bakken. Daarna zijn we met z’n 3en bij Manon gaan kijken. Tamara had de pannendeksels mee om Manon wakker te maken, Selina haar gebakken ei en ik mijn mobiel om te filmen. Daar lag Manon, met kleren en al aan in haar bed. Tamara begon te slaan met de pannendeksels en het dekbed werd afgegooid. Hier was Manon natuurlijk ontzettend blij mee. Het enige wat eruit kwam was: I must go sleep now. Wat een lol hebben we gehad die avond.

De volgende dag scheen het zonnetje lekker. Matthijs had ons een goede tip gegeven om naar een loungebar in Praia da Rocha te gaan. Hier zijn we zondag heengegaan. Wat een lekker dagje zeg. In de banken lekker gechilld, gegeten en gedronken. Super relaxt.
Op de scooter terug zei ik tegen Tamara, volgens mij is de meter van de benzine kapot. Hij staat namelijk op leeg, terwijl ik een paar dagen geleden nog getankt heb. Tamara dacht inderdaad ook dat de meter kapot zou zijn.

Die avond ben ik met Selina naar Carvoeiro gereden om de scooter weer in te leveren. Daarna besloten Manon en Tamara om nog even naar het café om de hoek te gaan met de scooter om sigaretten te gaan halen. Manon op sokken aangezien ze geen zin had om haar schoenen op te halen van haar slaapkamer en het café toch erg dichtbij ons huis zit. Selina en ik bleven thuis. Een halfuur later dacht ik “Huh, ze hadden toch allang weer thuis moeten zijn? Nouja, het zal wel. Misschien doen ze wel een drankje in het café”. Na een uur kwamen ze eindelijk terug met een heel verhaal. Wat bleek nou, het café zat dicht, dus besloten ze maar door te rijden naar het tankstation in Lagoa. Toen ze weer terug wilden naar huis begon halverwege de scooter raar te doen. Tamara gaf vol gas, maar hij hield steeds in en ze kon niet harder dan 20 km per uur. Nog geen 2 minuten later had de scooter stilgestaan. Ooh god, Manon op sokken, ijs in de buddy (ze hadden heel lief ijs voor ons meegenomen) en allebei geen mobiel mee. Wat nu? Manon kwam op het idee om maar een auto aan te houden. Zij midden op straat zwaaien naar het eerste beste busje. De man in het busje stopte gelukkig aan de kant van de weg. Hij zag er erg vriendelijk uit. Manon en Tamara hebben in hun beste Engels gevraagd of hij even wilde kijken of hij ons kon helpen. Toen de man stond te kijken dacht Tamara opeens wat ik die middag tegen haar had gezegd over de meter van de benzine die kapot zou zijn. Tamara heeft gekeken naar de benzine in de scooter en wat bleek... Helemaal leeeeeg!! Hahahah, foutje van mij!!
Manon bij die man in de auto en Tamara wachten aan de kant van de weg. Na een tijdje kwamen Manon en de man weer terug. Manon was gelukkig helemaal heel gebleven haha. Manon had een soort grote lege waterfles met benzine meegenomen. 5 minuten laten konden ze gelukkig weer naar huis rijden. Manon was zo blij dat ze de man om de nek vloog en hem een knuffel gaf. Die man begon hard te lachen.

De volgende dag zijn Selina en Manon weer naar Nederland vertrokken. Om kwart over 7 stonden we op straat om ze weer uit te zwaaien in de regen. Dat waren weer 5 dagen. Het vloog zoals gewoonlijk voorbij. Tamara en ik zijn daarna naar school gegaan. Die avond kregen we alweer nieuw bezoek vanuit Nederland. Dit keer 2 vriendinnetjes van Tamara. Ook nu moesten we weer aan de straat staan om ze op te wachten, helaas wel in de stromende regen en onweer. Gelukkig was dit de laatste dag met slecht weer.

Sinds gisteren is het hier weer stralend weer. Als het goed is blijft het tot wij weer weggaan mooi weer. Daar hopen we dan maar op :)

Gisteravond zijn we weer lekker uit eten geweest bij het restaurant waar ik vrijdagavond ook was met Selina en Manon. De obers herkenden me nog en vroegen of het wel verstandig was dat ik een glas wijn bestelde haha!

Sinds afgelopen week begin ik iedereen thuis wel erg te missen. Heel gek. Als je naar het einde toe leeft denk je onbewust steeds meer aan thuis..

Nog 1,5 week en onze stage hier zit er alweer op. 31 mei hebben we onze laatst stagedag. ’s Avonds komt Ellen hier om lekker vakantie met ons te vieren dan.

Dit is misschien wel mijn allerlaatste reisverslag. Ik zie jullie snel weer in Nederland terug:)

Dikke kuss en knuffel van mij